در جهان امروز، در دنیایی که دائماً رو به تحول است و هر روز در زمینه های مختلف دگرگونی های بزرگی پدید می آید، و همه چیز در آن رو به تکامل می رود، آیا می توان شرکت ها و سازمان ها، واحدهای تولیدی و صنعتی را که به اقتضای نوع کار و فعالیت خود، تاثیر مهم و تعیین کننده ای در سرنوشت ملت ها دارند، با شیوه های مدیریت قدیم اداره کرد؟

پاسخ قطعا منفی است. لازم است که در سیستم های مدیریت نیز تجدید نظر شود و با توجه به مقتضیات جهانی و نیازهای داخلی هر کشور، در انواع مدیریت های رایج بازسازی و نوسازی صورت گیرد.

اکثر شیوه های مدیریت رایج در کشور ما نیز متاسفانه الگوهایی است ناقص، از سبک مدیریت غربی که نه تنها در صنایع و موسسات ما مورد استفاده است، بلکه هنوز بیشتر واحدهای درسی رشته های مدیریت ما را در دانشگاه ها نیز به خود اختصاص داده است.

بازنگری و تغییرات بنیادی در امر مدیریت در کشور ما حایز اهمیت اساسی و شاید تنها راه نجات از مسائل و مشکلات مبتلابه موجود است.

کتاب خروج از بحران - آموزه های دمینگ - نوروز دُرداری ( فولادی )

می خواهیم درباره تولید بنویسیم، همه چیز درباره تولید. 

شرکت های بزرگ تولیدی که پرسنل بیشتر از 200 نفر دارند، در بیشتر مواقع، درارای یک ساختار استاندارد هستند ( که البته من موارد نقض زیادی را هم دیده ام )، واحدهای مختلف کارخانه شکل گرفته اند و دارای شرح وظایف استانداردی هستند ( که البته این به آن معنا نیست که دچار مشکل نیستند و کاملا استاندارد کار می کنند ). واحدهای انبار، مهندسی و تحقیق و توسعه و